ADEUS AO CHUPETE E AO BIBERÓN!

DURANTE AS ENTREVISTAS COAS FAMILIAS DOS NEN@S NOV@S,A PROFE MARICRUZ DESCUBRIU QUE,ALGÚNS DELES,AÍNDA USAN BIBERÓN E CHUPETE.

ESO NON É DOADO AOS TRES ANOS,POLO QUE... EIQUÍ VAI INFORMACIÓN PARA AXUDAR ÁS FAMILIAS NO MENESTER DE BOTALOS FORA DA VIDA DOS SEUS FILL@S,POIS XA NON OS PRECISAN E SO PODEN SER,DAGORA EN DIANTE,PERXUDICIAIS.

O PRIMEIRO QUE SE DEBE COÑECER SOBRE O  USO DO BIBERÓN E O CHUPETE.

Hábito de succión (chupete,matapiollos ou outros dedos)

O hábito de succión que presentan os nenos pequenos débese a un reflexo natural que temos os seres humanos e que xa estaba presente no seu fillo cando aínda se atopaba no útero materno. Trátase de algo completamente normal, e ata san. Non hai motivo para sentirse preocupado porque o seu fillo faga iso. O desexo de chuchar está relacionado coa capacidade de supervivenza, xa que lle permite alimentarse e medrar. Tamén ten outras funcións relacionais porque,en realidade, trátase, non só dunha estratexia da natureza para dotarnos de capacidades de adquisición de alimentos, senón tamén dun medio de contacto coa contorna e unha forma de aprender cousas sobre o mundo que nos rodea, cando somos pequenos,o sexa,antes dos dóus anos.
 Posto que é un mecanismo reflexo, é fácil observar que permanece succionando, ata logo de rematar a toma, e ata poderemos apreciar,nas primeiras semanas, que succiona en calquera momento que se lle pon algo na boca. É un erro frecuente interpretar isto como falla de achegue na alimentación do neno. 

Os bebés experimentan unha sensación de seguridade derivada da succión. Ista reláxalles e tranquiliza. Debemos ter en mente que cando un bebé, ou un neno pequeno está a realizar  chucheteo contínuo ou succionando, esta obtendo unha sensación pracenteira, reconfortante, e proporcionadora de seguridade. Por este motivo, non se lle debe forzar a interromper ese chucheteo. De feito, este efecto relaxante do chucheteo é tal,que permanece moito máis alá dos primeiros meses de vida, cando o reflexo de succión xa non é necesario na súa función nutricional.

De todos os xeitos, todo ten o seu punto de sentido común, e tampouco se debe interpretar que non se pode quitar do peito a un lactante que leva moito tempo mamando, por temor a causarlles algún prexuízo. Hai que comprender que, ao tratarse dun mecanismo reflexo, un bebé pode quedar ,enchufado ao peito, succionando de forma interminable, ata moito intre logo de terse durmido, pola propia inercia do mecanismo reflexo que permite a succión. Non hai ningún beneficio, do que prive vostede ao seu fillo, por apartalo do peito nesa situación, que ademáis pode resultar esgotadora para vostede (e ao seu fillo non lle serve de nada que a súa mamá esgótese de forma innecesaria). Unha posible excepción a isto sería a fase de establecemento da lactación (os primeiros quince días de vida), onde é importante que a succión ao peito sexa a demanda.
 A maior parte dos nenos abandona os hábitos de succión antes dos DOUS anos, sen que se ocasionen danos permanentes. 
OUTROS HÁBITOS PREXUDICIAIS RELACIONADOS COS ANTERIORES
Caries precoces da dentición de leite: Carie do biberón?
Moitos nenos pequenos satisfán o desexo de chucheteo, succionando continuamente un biberón ou dando groliños repetidos e contínuos dun vaso. Isto nunca é recomendable, aínda que non adoita resultar prexudicial se o contido do recipiente utilizado é, simplemente auga. Se se trata de bebidas con zucre, de zumes ou de leite - biberóns no primeiro ano de vida- pon, entón, ao seu fillo nunha situación de alto risco de presentar carie de forma masiva na dentición de leite.
Un esceario frecuente que pon a un neno en risco de desenvolver carie do biberón é, precisamente, o costume de usar un biberón para que quede durmido succionando. Esta é un malísimo costume que se debe desterrar.
Canto maior tempo teña na boca o recipiente utilizado para a succión e canto maior sexa o contido en carbohidratos da bebida que conteña, mais motivos para estar preocupados.

Danos e problemas,ao longo prazo,motivados polas caries do biberón:
Esta destrución extensa da dentición de leite pode causar serios problemas na dentición definitiva. Hai que lembrar que os dentes de leite están bastantes anos na boca, non só cando somos nenos pequenos. Durante moito tempo coincidirán na boca do neno maior, dentes de leite e dentes definitivos. As caries do biberón poden causar problemas na aliñación e noutros aspectos da dentición definitiva. 

 POTENCIAIS PROBLEMAS DERIVADOS DESTES HÁBITOS.
EFECTOS POTENCIAIS, NEGATIVOS E POSITIVOS, DO HÁBITO DE USO DO CHUPETE E O BIBERÓN.

Efectos sobre a saúde dental: 
As situacións de succión enérxica e chucheteo continuado, tanto do chupete como do pulgar ou outros dedos, son hábitos que poden causar, como consecuencias, deformidades na boca e impedimento ao correcto aliñamento das pezas dentarias. Isto é o esperable en nenos que están todo o día co chupete na boca, ata cando corren e xogan.
Se o hábito non é tan enérxico e limítase a algunhas situacións concretas do día, o normal é que non cause ningún prexuízo permanente e que se consiga unha correcta trabada, sempre que o hábito desapareza antes do inicio da erupción dos dentes permanentes (cara aos 5 anos). Nestes casos de succión menos vigorosa e máis ocasional, practicamente sempre vai ocorrer que o neno conquerirá unha trabada correcta, se o hábito desapareceu antes dos 3 anos. 
En calquera dos casos, se o hábito aínda se mantén cara aos 3 anos de idade, ímonos a atopar cunha variada clase de problemas: 
- Os dentes centrais inferiores desvíanse cara a dentro, mentres que os dentes centrais superiores sepáranse e desvían facía fóra. 
-Defórmase e estreita o teito da boca. 
-As arcadas dentarias, inferior e superior, se desajustan e perden a aliñación correcta. Prodúcense as denominadas trabadas alteradas, aberta ou cruzada. Canto máis se prolongue no tempo o hábito de succión, maior será este efecto deformante.Todo isto trae en consecuencia problemas na linguaxe oral. 

Chupete e lactación maternal. Interferencia e efecto sobre a duración da lactación ao peito:
O principal problema do uso do chupete parece consistir en causar dificultades no período de instauración da lactación (dúas ou tres primeiras semanas de vida). A introdución do chupete antes de finalizar este período pode reducir a motivación do bebe para lactar así como causar outros desaxustes. Non parece, con todo, que ao uso do chupete durante a lactación xa establecida póidaselle responsabilizar de abandonos precoces ou dunha menor duración da lactación materna.

Influencia do chupete na frecuencia de infeccións do oído: 
Parece quedar demostrado que o uso do chupete constitúe un factor de risco para o desenvolvemento de otitis media. Con todo, hai que puntualizar que se trata dun factor de risco máis entre outros moitos, e, desde logo, non un dos máis influintes de entre todos os descritos.
A responsabilidade do uso do chupete no aumento do número de episodios de otitis será maior canto máis prolongado e frecuente sexa o uso do mesmo.
EFECTOS POTENCIAIS DO HÁBITO DE SUCCIÓN DO PULGAR.
 
Son similares aos debidos aos descritos para o uso prolongado do chupete. Con todo, no caso do pulgar ou outros dedos, tamén hai que ter en conta os danos no propio dedo, como callosidades, úlceras e infeccións de feridas locais.
 Succión do pulgar fronte a hábito de uso do chupete.Que pode ser máis prexudicial?:
Os efectos sobre a dentición e formación da boca non son moi distintos, dependendo de se o obxecto do chucheteo é o chupete ou algún dedo do neno. Con todo,as seguintes son diferenzas entre ambas as dúas situacións:
-O hábito de uso do chupete é moito máis fácil de interromper. Sobre o chupete, os pais sempre terán máis control que sobre o uso do dedo. O chupete sempre se poderá tirar ao lixo e dicirlle que desapareceu “misteriosamente”. O dedo, pola contra, sempre o terá a man (nunca mellor devandito).
-Os chupetes resultan ser obxectos de succión máis blandiños e causan menos dano aos dentes, sobre todo se a elección do chupete é correcta. 
-O recubrimiento do chupete permite aliviar a tensión exercida sobre os dentes. 
-Os chupetes poden lavarse enérxicamente, todas as veces que faga falla. 
 RECOMENDACIÓNS ACTUAIS E PROBABLE INTERVENCIÓN PARA MODIFICAR O HÁBITO DE SUCCIÓN DO PULGAR
Os seguintes son algúns consellos para axudar e estimular ao seu fillo a que abandone o hábito de chucharse o dedo:

- Non lle castigue pola práctica do chucheteo do dedo. Hai que usar a estratexia oposta;é dicir,trátase de proporcionar reforzo positivo felicitándolle e premiándolle,cunhas maiores atencións,cando non o estea facendo. Cando se decida a diminuír o hábito, hai que recompensarlle cada día que consiga ter éxito no intento. 
- Para o neno que quere abandonar o hábito, resulta ás veces útil envolverlle o dedo cunha tirita que lle servirá de recordatorio de que debe deixar de chucharse o dedo. Pode aceptar tamén porse unha luva durante o soño nocturno. 
- Cando o seu fillo teña idade dabondo para comprender os posibles resultados do hábito, pódeselle informar sobre o que lle pode pasar aos seus dentes e á súa boca se continúa chuchándose o dedo. Esta explicación é moi efectiva se é o pediatra ou o dentista o que fala co neno en termos que él poida entender. Este consello informativo, xunto co apoio claro e constante dos pais, consegue que a maioría dos nenos abandonen o hábito. Se isto non dá resultado, probablemente fará falta consultar co dentista para exporse outras solucións e valorar a repercusión do mantemento do hábito. 

 
CONSELLOS PARA A RETIRADA DO CHUPETE:
-A idade ideal para retirar activa e definitivamente o chupete é cara aos 3 anos. Previamente, xa na segunda metade do primeiro ano débese comezar a limitar progresivamente o seu uso. No segundo ano convén ter restrinxido o recurso ao chupete a só algunhas situacións, como cando se vaia á cama ou en situación de moita tensión emocional. 
-Non está demostrado que resulte mellor unha retirada paulatina ou unha brusca.

-Nunca recorra a castigos ou medidas humillantes para forzar ao seu fillo a abandonar o hábito do chupete. Reprender a un neno maiorciño por usar o chupete, dificulta a súa retirada definitiva. Encomie ao seu neno cando logre deixalo definitivamente. Festéxeo e móstrenlle o orgullo que nos produce o que vaia facéndose maiorciño. Recorde, utilice sempre estes reforzos positivos. 

- Procure facer participe ao seu fillo na decisión de abandonar o chupete. Intente involucralo ofrecéndolle, por exemplo, que elixa entre diferentes posibilidades, manifestándonos as súas preferencias. Pódeselle expor para que elixa entre tiralo ao lixo, envialo á casa dos avoíños, deixalo unha noite baixo a cama para que o colla o ratoncito Pérez, implicar a algún familiar (por exemplo o padriño), para que lle propoña un trueque e tróquello por algún xoguete ou agasallo etc. 

Use a súa imaxinación!. 
-Como explicamos anteriormente, nos nenos maiorciños, moitas veces funciona moi ben que o pediatra ou dentista lle explique o que lle pode pasar á súa boca, e o “ fea “ que se lle pode quedar, se segue usando moito tempo o chupete. 

 
-Permítalle que exprese os seus sentimentos e preocupacións nas situacións en que máis adoita recorrer ao chupete. Estean especialmente atentos cando pareza enfadado ou preocupado por algo. Préstenlle moita atención e procuren proporcionarlles consolo e agarimo. 
-Se tras conseguir que abandone o chupete, o seu fillo volve a lembrarse dél,nos días seguintes,e pídeo de novo (cousa que probablemente ocorra). Sexa firme. Recórdelle que xa non hai chupete, e que xa é maior e non usa esas cousas. 
-Cando pretendamos conquerir que un neno maiorciño deixe de usar o chupete, hai que tentar pescudar porqué pode estar precisando usalo. Hai que tentar pescudar se existen situacións que o teñan preocupado ou acontecementos da contorna que lle supoñan unha tensión emocional. Non teremos éxito se tentamos quitar o chupete sen axudarlle con estes problemas para os cales o neno se está a refuxiar no hábito, tranquilizador para él, do uso do chupete. Tente pescudar a que preocupacións está enfrontándose. Algúns nenos recorren ao hábito de chucheteo para, simplemente, reclamar atención dos seus pais,no nascemento dalgún irmán,no período de adaptación á escola...

ESTOS SON OS CONSELLOS ,DA PROFE MARICRUZ, POLO BEN DO VOSO FILLO/A.

NON SON UNHA IMPOSICIÓN.

SON OS PAIS/NAIS OS QUE DECIDEN,PERO PENSADE QUE A COMODIDADE DE HOXE PODE SER O PROBLEMA E INCOMODIDADE DE MAÑÁ.

Un saúdo afectuoso da profe Maricruz.